Κυριακή 29 Μαΐου 2016

"Πόλη και πάλι, Πόλη" την δε γενεάν αυτής τις διηγήσεται ;



  Θρηνούμε την άλωση της Πόλης (29 Μαϊου 1453), και προσμένουμε την ανάσταση της με ένα αφιέρωμα στην πρόσφατη έκδοση του επικού έργου ιστορικής ποίησης για την Κωνσταντινούπολη, του ιερέως  -συγγραφέως, απόφοιτου της σχολής της Χάλκης πρωτοπρεσβύτερου Γεωργίου Διαμαντόπουλου και της  θυγατέρας του ποιήτριας Ανδρομάχης Διαμαντοπούλου από την Θάσο ,με τον τίτλο
{"Πόλη και πάλι, Πόλη" την δε γενεάν αυτής τις διηγήσεται ; } ,όπου απέσπασε και το βραβείο ιστορικής και θρησκευτικής Ποίησης 2015 στον ετήσιο διαγωνισμό που διοργάνωσε η International Art Academy για τα "Βραβεία Αριστείας Συγγραφικού Έργου 2015".


  Το βιβλίο προλογίζουν οι:
Δημητριος Ε. Μιχάκης, Νομικός-Δικηγόρος-Ιεροψάλτης - Μουσικοσυνθέτης 
Πρόεδρος "ΕΛΛΗΝΕΣ" 
Επί τιμή πρόεδρος  Μακεδονικής Φιλεκπαιδευτικής Αδελφότητος Κωνσταντινουπόλεως ( Μ.Φ.Α. )
Μάριος Καπνιάς, Μουσικοσυνθέτης
Αντώνιος Κόντος, Προέδρος του ομίλου για την διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας, φιλολόγος.
Άννας Φαχαντίδου, Πρόέδρος της Ενωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος, Ιατρός – Συγγραφέας Ομ. Καθηγήτρια Α.Π.Θ.,
Η Δρ Ελένη Μούζουρα , Διευθύντρια του Πρότυπου Πειραματικού Γυμνασίου του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Φιλόλογος – ψυχολόγος – λογοτέχνης
Η διευθύντρια του Λυκείου Θάσου, Φιλόλογος κα Μαρία Εξηντάρη
Ο Ιστορικός Επίτιμος Πρόεδρος της Θασιακής Ένωσης Καβάλας κος Κωνσταντίνος Χιόνης


Πρόλογος Δημητρίου Μιχάκη

ΑΩ
ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ
Η ΜΕΓΑΛΗ ΩΡΑ
ΠΟΛΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΗ
Εν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος καί ὁ Λόγος ἦν πρός τόν Θεόν καί Θεός ἦν ὁ Λόγος· οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρός τόν Θεόν... το αιώνιον Θείον Μυστήριον, η Ζωή και η Ανάστασις,το Α και το Ω, η Αγάπη εστίν. Είναι ο Λόγος, ο Λόγος της Αληθείας, η Οδός για την ουράνιον πύλην της Πόλεως και η εκπλήρωσις της ιεράς Θείας Λειτουργίας της Αγάπης, εν τω Ναώ Της Του Θεού Σοφίας. Είναι η πνευματική ανάταση και η Ανάστασις της των Ελλήνων Ελευθέρων Πόλεως, της Κωνσταντινουπόλεως του Βυζαντίου, της αρχαίας Μεγαρίδος όπου εις τους αιθέρας ο αετός των δύο κεφαλών, οραματίζεται το Σχέδιον Του Θεού κι εκεί ενώνεται η Αγία Σοφία με τον Παρθενώνα της Σοφίας Του Θεού, είναι « Τα γλυκά Θεομητορικά μάτια »* της ωραίας Υπεραγίας Θεοτόκου Μαρίας. Είναι η μύηση στα μυστήρια Του Θεού όπου μας οδηγεί ο αποκαλυπτικός και διορατικός μουσικός Λόγος του πατρός Γεωργίου Διαμαντόπουλου, ο λόγος του οποίου εκπέμπεται εκ της προσευχητικής αυτού ψυχής, ως νέος αδάμας της Ελλάδος και Γεωργός εν των Ἑλλήνων ταΐς ψυχαΐς της νέας γεννεάς,  των νέων, που αναλαμβάνουν ως ηνίοχοι τα ινία, το μέλλον του Ιερού Έθνους των Ελλήνων και της Ιεράς Ελλάδος, δια να εκπληρώσωμεν την αποστολήν του έθνους-Ελλάς, ως διδάσκαλοι  της οικουμένης, του Ευαγγελίου  και να υψώσωμεν την σημαία του Λόγου εις την κορφήν της Επταλόφου, τον τρίτον λόφον και τον λόφον των Συκεών, με μία αποστολή, « ἵνα πάντες ἓν ὦσιν » εν Χριστώ  Ἰησοῦ,  δια την Ένωσιν των τέκνων του Θεού, δια την οποίαν Ένωσιν, ο Υιός είς το Όρος των Ελαιών προ του πάθους πρός τον Πατέρα προσηύχετο.  Άπαντα τούτα, ως Αγίας Τραπέζης Ιερόν Μανδήλιον, υφαίνει ο Λόγος, η ψυχή του Ιερέως Του Θεού Γεωργίου Διαμαντόπουλου,  δια να σκουπίσουμε το πρόσωπο του Θεανθρώπου,  ίνα ακουσθεί το « Ελλάς Δεύρω έξω » και η Ιερά Ελλάς με τους ΕΛΛΗΝΕΣ αναστηθούμε και αντικρίσουμε τον Ήλιον της Δικαιοσύνης, της Ελπίδος, της Πίστεως και της Αγάπης.
    Αύτη η ώρα δεν αργεί να έλθει, όταν η προσευχή της Ελληνίδος Πολίτισσας μητέρας, της ποιήτριας Ανδρομάχης Διαμαντοπούλου- Φιλιππίδου, αναπέμπεται προς την πλατυτέρα των ουρανών « Ω, Παναγιά Βοσποριά, ευλόγησέ μας τη Σποριά κι’ η πιό καλή της η Σοδειά! Να’ναι της Πόλης η Ελευθεριά! », ευχή ποιητική που ηχεί ανα τους αιώνας, από τις Ελληνίδες. Η Ελληνίδα ψυχή της Ανδρομάχης, μάχεται με ανδρεία να κρατήσει την Μνημοσύνη του  Πατρός αυτής και με μουσικότητα και παραβολική γραφή δίνει την ελπιδοφόρα συνέχεια και διαδοχή, εις την ποίηση που μας μεταφέρει νοητά εις τα αισθητά της  « θεοίδμητης, ωραίας και καλής Πόλεως. »!
 Εκ της Πόλεως ως μαθητής ο νεαρός Γεώργιος μνήμες ζωντανεύει και τις ζούμε, τις χαιρόμαστε και οδηγούμασθε εις την ελπιδοφόρα νεανική ψυχή του μαθητού, της ιστορικής Μεγάλης του Γένους των Ελλήνων Σχολής της Χάλκης. Μας ταξιδεύει με τις « ευωδιές των μαστιχόδεντρων » και τα ακούσματα των «καλικέλαδων πουλιών » του Πέρα, στον Έρωτα αυτού δια την « Πόλιν της Οικουμένης, Πόλιν των Πόλεων » και τα όνειρα που μας οδηγούν στην Ειρήνη του κόσμου αλλά και την αναλαμπή της αναστάσιμης λαμπάδας, που θα ανάψει στην Αγία Σοφία και θα οδηγήσει τους Έλληνες εις την Πνευματικήν Ελευθερίαν, ενώ οι Άγγελοι θα άδουν « Χριστός Ανέστη », « Πόλη Ελλήνων Πόλη », « Πόλη και πάλι Πόλη »!!!
   Το ξίφος, « του βασιλιά σου το σπαθί» ο Λόγος εστίν, ο οποίος « τα δίκια σου θα υπερασπισθεί », τα δίκαια των Ελλήνων απονέμει του Αρχαγγέλου Μιχαήλ η πυρίνη Ρομφαία, της νεμέσεως Του Τριαδικού Θεού!!!  Ο Ιερεύς Γεώργιος ζωντανεύει τους Θρύλους, τις Παραδόσεις τις Προφητείες και όλα οδηγούνται εις την πραγματοποίηση, εις την Αναγέννηση!  Ελθέτω ένας αετός...διότι ήλθεν ο «Καιρός να σηκωθεί ο αναπεσών ως Λέων απο τον ύπνο τον βαθύ.», ως νέος Μέγας Αλέξανδρος ή Άγιος Ιωάννης Βατάκης (Βατάτσης) ή ... .  

   Ο ποιητής Ιερεύς π. Γεώργιος Διαμαντόπουλος από  « τον Πύργο της Νισύρου, το ναό του Ταξιάρχη άνω στο κάστρο »  πέρασε από της Αγίας Σοφίας το Φανάρι και έφθασε εις της Θάσου τον βράχο του Αρχαγγέλου, όπου εις την αρχαία πόλη, στην οικία του, που έχτισε ο ίδιος με τα χέρια του, όπως τα ποιήματα με την ψυχή του, εκεί που ανδρώθηκε ποιητικά η Ανδρομάχη εντός του κήπου της Παναγίας των ρόδων του Λόγου, ἐν τῷ Ιερῷ Ναῷ της Πνευματικής Νίκης του Αγίου Νικολάου και υπό το φώς του ουρανού της Μακεδονίας και της ακροπόλεως των Προπατόρων των Ελλήνων, άρτον και οίνον προσέφερεν εις την «Αγίαν Πόλη την Εφτάλοφη » της Θεοτόκου.  Προσφορά αγία, θυσία πνευματική, θυσία ποιητική και μουσική.  Αυτές είναι οι Ώρες ...« Μεγάλες Ώρες, Μεγάλες Ευλογίες περίσσιες...σαν αύρες μαρμαρωμένες, της Αγιά Σοφιάς Βοσπορίσσιες...».

    Λόγος θείος, λόγος πνευματικός! Λόγος που περνά από γενιά σε γενιά, από την γενιά της Φιλομήλας και του Πατρός Γεωργίου στην γενιά της Ανδρομάχης και του Χαραλάμπους και τελικώς στην νέα γενιά της Φιλομήλας, του Δημητρίου, του Μάριου και όλης της Ελληνικής νεολαίας. Η πνευματική γραφίς του Ιερέως του Θεού π. Γεωργίου Διαμαντόπουλου, θεμελιώνει την ανασύνταξη της αποστολής του Χριστιανισμού, της Ορθοδοξίας, την Ανάσταση του Ελληνικού Έθνους, του Ελληνικού Πολιτισμού και του Ελληνισμού παγκοσμίως. Η ποίηση της Ανδρομάχης  Διαμαντοπούλου Φιλιππίδου μας οδηγεί μέσα από ζωντανές εικόνες, χρώματα,  αρώματα, συναισθήματα αγάπης, ελπίδος και χαράς, στην ουσία του αληθινού βιώματος και της προσμονής της Ελληνικής Αναγεννήσεως, της κοινωνίας μας, του θεσμού της Ελληνικής Οικογένειας  και της ΕλληνΟρθόδοξης Παιδείας, μέσα απο μία νοσταλγία για τις αγαπημένες μας αναμνήσεις της Πόλεως αλλά και μέσα από την φανέρωση μυστικών προφητειών. Ο  λόγος του Πατρός Γεωργίου διαπερνά νησιά, όρη, πεδιάδες, πόλεις, ναούς, Ιόνιον και Αιγαίον πέλαγος, Πελοπόννησον, Κρήτη, Κύπρον, Στερεά Ελλάδα, Ήπειρο, Θεσσαλία, Μακεδονία, Θράκη,  Πόντο,  Μικρά Ασία, Καππαδοκία, Νίκαια της Βιθυνίας, φθάνει εις την Πόλιν και αντικατοπτρίζεται στα ύδατα του Βοσπόρου και της Προποντίδος τις ακτές. Η ποίηση του π.Γεωργίου αποτελεί την πνευματική βάση δια την Μεγάλη Ιδέα του Γένους των Ελλήνων, την Ιδέαν, η οποία είναι η διδαχή του αγαπημένου Ιησού μας Χριστού, « η Ειρήνη του σύμπαντος κόσμου », αυτό που εύχεται ως Ιερεύς, ο πατήρ Γεώργιος, πολλές δεκαετίες κατα το μυστήριον της Θείας Λειτουργίας, εκείνη την ώρα που η ψυχή της Ανδρομάχης ψάλλει δια την Ιδέαν: « Εσύ με το γνωστό σου Φάος το εφτάπυλο, της ιστορίας μας φωτίζεις την πορεία και στου Χριστού μας οδηγείς την Βασιλεία »
Ίδε ο Άνθρωπος. Ίδε η πηγή της ποιήσεως αύτης. Ίδε  ο Θεάνθρωπος Λόγος.

      « Σάλπιγγες θα ηχούν με τις Προφητείες και Ωδές που σαν αστραπή, σαν κεραυνός, ώς Ήλιος θα λάμψουν εις άπασαν την Ελλάδα και οι Άγγελοι θα άδουν μελωδικά, δυναμικά, Πόλη και πάλι Πόλη, Πόλη Ελλήνων Πόλη! »
Πάτερ Γεώργιε, πολλά τα έτη σας!
« Νυν απολύεις τους δούλους Σου ότι είδον, Δέσποτα, οι οφθαλμοί ημών, τη Μεγάλην εορτήν των εορτών και την πανήγυριν των πανηγύρεων...εκείνη την Ημέρα, της Ανάστασης του Γένους την Ημέρα.»
Πρωτοπρεσβύτερος πατήρ Γεώργιος Διαμαντόπουλος
Ευχαριστούμε
                                    
                                                        ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ε ΜΙΧΑΚΗΣ
Νομικός-Δικηγόρος-Ιεροψάλτης - Μουσικοσυνθέτης

Πρόεδρος Ομάδος ΕΛΛΗΝΕΣ

Επί τιμή πρόεδρος  Μακεδονικής Φιλεκπαιδευτικής Αδελφότητος Κωνσταντινουπόλεως ( Μ.Φ.Α. )

 v *οι φράσεις που είναι έγχρωμες μετα εισαγωγικών αποτελούν σχήματα, φράσεις, λέξεις ποιητικές του έργου του ποιητού π. Γεωργίου Διαμαντόπουλου και της ποιήτριας Ανδρομάχης Διαμαντοπούλου Φιλιππίδου.


Πρόλογος Μάριου Καπνιά


ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙ
« Πόλη και πάλι Πόλη »
  Βοά το αίμα των μαρτύρων και οι μνήμες ξαναζωντανεύουν, προφητείες, σημεία και αποκαλύψεις, έρχονται από τα βάθη των αιώνων και δονούν τα αρχαία τείχη της Πόλης των Ελλήνων, της Κωνσταντινούπολης.
   Της Πόλης που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την ιστορική της αποστολή, της Πόλης που θα αναστηθεί όχι για δόξα κοσμική, αλλά προς δόξα Θεού, της Πόλης που θα αναστηθεί για να γίνει πνευματικός φάρος της οικουμένης, κοιτίδα διάδοσης πολιτισμού, δικαιοσύνης, ειρήνης, αγάπης και ελευθερίας για « ...μιά κοινωνία άγια και πνευματική, ειρηνική, ενάντια σε κάθε υπερδύναμη και μηχανή πολεμική...». 
   Της Πόλης που ο Θεός θα αναστήσει για να δικαιώσει τη φιλάνθρωπία, τα  οράματα,  τους αγώνες και τις θυσίες του Αλεξάνδρου του Μεγίστου, των Ελλήνων ηρώων προγόνων μας και των Αγίων, Οσίων και Μαρτύρων Πατέρων μας, οι οποίοι αγωνίσθηκαν για αυτές τις παναθρώπινες αξίες και τα ιδανικά.
   Της Πόλης που θα αναστηθεί, γιατί θα έχει κεφαλή της τον Αναστημένο Τριαδικό μας Θεό Χριστό, την Υπερευλογημένη Θεοτόκο Μαρία, τις στρατιές των Αγίων και Αρχαγγελικών ταγμάτων λειτουργών του Θεού, προστάτες του ανθρωπίνου γένους και του σύμπαντος κόσμου, για το «....σταυροπολίτευμα που θα ΄χει την σοφία του για ήλιο...».
   Της Πόλης που θα αναστηθεί, γιατί θα έχει για σώμα πολίτες ενάρετους.
   Της Πόλης που θα αναστηθεί, γιατί στα θεμέλια της καίει άσβεστη η φλόγα του Ελληνισμού, αυτή που εξανθρώπισε την οικουμένη και την προετοίμασε να δεχθεί το Υπερκόσμιο Αναστάσιμο Φως και Θείο Λόγο του Χριστού.
   Ο Πατήρ Γεώργιος Διαμαντόπουλος ως λειτουργός του Θεού και ως λαμπαδηφόρος μας μεταφέρει το φώς της γνώσης και της αγάπης του για την Κωνσταντινούπολη, ντύνει τον θεολογικό, φιλοσοφικό και ιστορικό του λόγο με ποίηση ως άλλος Όμηρος, Ησίοδος η Πίνδαρος και μας προσφέρει το πιό σημαντικό συγγραφικό έργο των τελευταίων χρόνων, «υγρό πυρ» στους ρήτορες του ψεύδους και του μίσους, «καθάριο ύδωρ» στις αναζωογονημένες ψυχές που ακολουθούν την οδό της αρετής...και  ίσως η τελευταία καταγεγραμμένη « προφητεία » πριν τα μεγάλα κοσμοϊστορικά γεγονότα που ακολουθούν για  την ανθρωπότητα.
   Πατέρα Γεώργιε ο Θεός να σκεπάζει την οικογένεια σου, να σε έχει πάντα υγειή και δυνατό να μας προσφέρεις τη γνώση σου, την τέχνη σου και την αγάπη σου.
ΜΑΡΙΟΣ ΚΑΠΝΙΑΣ
Μουσικοσυνθέτης



...και μερικά αποσπάσματα του έργου"Πόλη και πάλι, Πόλη" την δε γενεάν αυτής τις διηγήσεται ; 
Την Πίστη μου την έδωσαν
Χριστιανική, Ορθόδοξη.
Το Σπίτι, σκήτης κάθισμα
των Αίνων και των "Δόξα σοι"
Και κέλυφος οστράκινο
στου Μαρμαρά τα σμάλτα.
Μνήμη μου και σκέψη μου,
το Σπίτι και η Πίστη μου.
Και των Οσίων οι σκηνές
κι ο χτύπος του "εγέρθητε".

Πατέρας Γεώργιος I. Διαμαντόπουλος

Ευχή!

Ω, Παναγιά Βοσποριά
Ευλόγησέ μας τη Σποριά
κι' η πιο καλή της, η Σοδιά
Να 'ναι, της Πόλης, η Ελευθερία!
ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ

Ώρες μαγεμένες...

Μεγάλες Ώρες μαγεμένες·
Μεγάλες Ευλογίες περίσσιες·
Σαν αύρες μαρμαρωμένες
Της Αγια-Σοφιάς, Βοσπορίσσιες.
Το αλατόμητό σας κάλλος
Πάλι θα το αφυπνήσει
Ένας σεισμός μεγάλος
Και θα το αναστήσει
Κι από την πύλη Ρωμανού
Θα το πάει στη Ψυχή
Του κάθε Έλληνα Ρωμιού
Με Παλαιολόγειο σπαθί!
Και οι Ρωμιοί όλοι μαζί
Θα το πάμε σ' όλη τη Γη
Για να μεταμορφωθεί!

Κι' όταν 'ησουν, Πόλη-Άνοιξη
Ασταύρωτη κι' άλαβωτη ακόμα
Κι' είχες για ανάκλινδρο τη χλόη
Και προσκεφάλι σου το χώμα
Και δεν είχαν μήκος, μήτε μπόϊ,
Μηδέ μέγα εύρος τα αμυντικά σου τείχη
Οι ενενήντα δύο πύργοι σου, το μαρτυρούν
Πως θα 'χες σταυροαναστάσιμη τη τύχη
Μα και τη Χάρη του Θεού μαζί σου
Να στεφανώνει με πολλή κατάνυξη
Την πανωραία κεφαλή σου!

Η πυραμίδα του μύθου...

Ο μύθος κυοφορεί την προφητεία.
Η προφητεία γεννά την ιδέα
Κι αυτή, την Μεγάλη Ιδέα.
Η Μεγαλοϊδέα την πολεμικήν ανδρεία
Την τόλμη και την α ρ ε τ ή
Και τη ρομφαία και το σπαθί
Που λέγεται Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Αυτή που του Βύζαντα τον πολισμό
Με των Ισαποστόλων την προίκα
Τον Σταυρό και το «εν τούτω Νίκα»
Θα τον κάμει Ρωμαίικον Πολιτισμό!
Η Πόλη που στις καρδιές αεί βασιλεύει
Ιστορία και μυθολογία της ...μαγεύει
Η Πόλη, ακόμα και φθαρμένη
Αναγεννιέται μέσ' από την ομορφιά
Και τη λάμψη των κυττάρων
Της Ορθόδοξης πνευματικότητάς της
Γιατί είναι η «απεσταλμένη»
Για να εκπολιτίσει ήθη των βαρβάρων!
Πόλη της Oικουμένης...
Εσύ μόνο μας μένεις
Κι όλους μας υπομένεις
Πόλη της Oικουμένης
Ανάστα, τι προσμένεις;
Τη μάχαιρά σου πιάσε
Του πνεύματος και μη
Φοβάσαι, μονάχη σου
Δε θα 'σαι.
Σου σβήσαν κάποιο δείλι
Oι Ασιάτες το καντήλι
Σου κλέψαν και το λάδι
Oι νηστικοί του Άδη
Να, πάρε το φυτίλι
Κι άναψε το φισέκι
Τον ουρανό να δει σφοντύλι
Ό,τι σου αντιστέκει!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...